:: سال 1399، شماره 7 - ( پائیز و زمستان 1399 ) ::
جلد 1399 شماره 7 صفحات 70-47 برگشت به فهرست نسخه ها
تحلیل داستانی و روان‌شناسی شش شخصیت از دورۀ پهلوانی شاهنامه
فروزنده عدالت کاشی 1، مهناز جعفریه2
1- ، edalat.2014.as@gmail.com
2- دانشگاه ازاد اسلامی
چکیده:   (2353 مشاهده)
بررسی ظاهر، صفات، اعمال، رفتار، افکار، هیجانات و انگیزه ­های یک شخصیت، به‌تنهایی و یا در تعامل با دیگران، از مباحث شخصیت­ پردازی در ادبیات و روان ‌شناسی داستان است که با شناخت آن‌ها می­ توان گفت که یک نویسنده تا چه حد در پرداخت و واقعی جلوه ‌دادن شخصیت داستانی ‌اش موفق بوده است. در این مقاله چند شخصیت شاهنامه از جنبه ­های داستانی (ادبی و روان‌شناسی)؛ مانند جامع و ساده‌ بودن، ایستا و پویا بودن (تحوّل)، ساختار و بافت، صفات، انحصارطلبی ‌بودن یا جمعی ‌بودن، اخلاق و نوع‌ دوست ‌بودن و احساسات دیگری چون تحقیر­شدگی، اضطرابی و غیره مورد تحلیل قرار گرفته ­اند تا میزان دقت و مهارت فردوسی در شخصیت­ پردازی مشخص شود. نتایج به ‌دست ‌آمده حاکی از توجه بسیار فردوسی در واقعی نشان‌دادن رفتار و افکار شخصیت­ هاست؛ تا آنجا که طبیعی­ ترین عملکردها از هر شخصیت، در هر موقعیت دیده می ‌شود. در این تحقیق، شخصیت­ پردازی ادبی و عملکرد شخصیت ‌ها، از لحاظ روان‌شناسی، به شیوۀ توصیقی- تحلیلی با رویکرد انتقادی بررسی شده است.
واژه‌های کلیدی: شخصیت پردازی داستانی – شخصیت در روان شناسی – شخصیت از لحاظ جامع شناختی .
متن کامل [PDF 496 kb]   (2183 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: ادبیات پهلوانی
دریافت: 1396/8/19 | پذیرش: 1399/11/25 | انتشار: 1399/11/25


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 1399، شماره 7 - ( پائیز و زمستان 1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها