|
شاهنامه انسجام بخش ایرانیان در عهد صفویان
|
محمدحسن رازنهان1   ، محسن رستمی 2، هادی بیاتی3 |
1- دانشگاه خوارزمی
2- دانشگاه خوارزمی تهران ، mohsen.rostami4417@gmail.com
3- دانشگاه خوارزمی تهران |
|
|
چکیده: (3485 مشاهده) |
| شاهان صفوی، نه‌تنها با شعر و ادب مخالفتی نداشتند؛ بلکه خود از مشوّقان و حامیان شاعران بودند. سند این ادعا، شاهنامۀ حکیم فردوسی است که در این دوره نیز، همچنان ارزش تاریخی خود را حفظ کرده بود. در این تحقیق کوشیده ایم تا با استفاده از شیوۀ تحلیل و توصیف و با تکیه بر مطالعۀ منابع کتابخانه ای، به این پرسش پاسخ دهیم که چرا و به چه دلایلی، شاهنامه در نزد شاهان صفوی اهمیت داشته است؟ بر این اساس، یافته های پژوهش حاکی از آن است که شخص شاه اسماعیل اول، این اثر ارجمند را در کنار مذهب شیعه، به‌عنوان دومین عامل انسجام بخش اقوام ایرانی در نظر گرفت؛ چرا که شاه اسماعیل اول و جانشینانش، اولاً خود را ایرانی؛ از نسل پادشاهان ایران باستان و جانشینان آنان می دانستند و شاهنامه را سند هویتی خویش قرار داده بودند؛ ثانیاً از نقش تاریخی شاهنامه در حفظ کیان ایران در طول تاریخ، در کنار مذهب شیعه، در نزد ایرانیان شیعه مذهب آگاه بودند؛ ثالثاً در جنگ با عثمانی ها و ازبک ها، اشعار شاهنامه را به عنوان عامل روحیه بخش سربازان ایران به کار می بردند. از این رو، در نشر و گسترش شاهنامه کوشیدند و آن را گرامی داشتند. |
|
| واژه‌های کلیدی: کلید واژهها: شاهنامه، شیعه، انسجام ملی، صفویان، شاهنامه خوانی. |
|
|
متن کامل [PDF 407 kb]
(1080 دریافت)
|
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ادبیات پهلوانی
دریافت: 1396/3/31 | پذیرش: 1397/7/3 | انتشار: 1399/11/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
